آه نقولها بتوجعنا .. وآه بقولها ولها معنى

وآه نقولها سنين بطولها .. وآه قلوبنا تداريها

مش أى واحد بيغنى .. بيبقى فرحان متهنى

دا انا بغنى على جروحى وغنايا بيخفف عنى

أنا إللى ضيعت شبابى .. على إلى فاكرهم أحبابى

ضحيت كتير لكن هما .. إتسببوا كتير فى عذابى

الكل فى الشدة فاتونى .. وبالجروح زادوا همومى

إستكتروا الفرح عليا .. برئ وناسى ، إتهمونى

يا دنيا ليه قاسية عليا .. خفى الهموم عنى شوية

على دموعى بنام وأصحى .. لما خلاص مابقاش فيا

أنا إللى ببكى فى يوم عيدى .. والدم بيصرخ فى وريدى

مش لاقى حد يقف جمبى .. ولا لاقى حد ياخد إيدى

ألاقى مين يحمل همى .. لا خالى يقدر ولا عمى

ومين أروحله وأشكيله .. من بعد أبويا وبعد أمى

أنا إللى زادت بحنينى .. مش لاقى صاحب يحمينى

حمولى زادت عن طاقتى .. وبقيت فى سنى سابق جيلى

أشكى لمين ع إللى جرالى .. ومين هايسمع موالى

الشكوى للعبد مذلة .. أرحم بقى يازمن ، حالى

أنا إللى طول عمرى بقاسى .. وحياتى مليانة مآسى

عايش وحيد فيكى يادنيا .. غريب ما بين أهلى وناسى

يادنيا هاتى وكمان هاتى .. مين إللى حاسس بأهاتى

حبايبى مش حاسين بيا .. ولوحدى فايتنى ليلاتى

يازمانى مأقدرش أعاندك .. ولا اعرف أيه مكتوب عندك

أدينى من الفرح نصيبى ، ولا مليش أفراح عندك

وآه نقولها بسنين بطولها .. وآه قلوبنا تداريها